Droogte

"As die rëen nie hierdie jaar kom nie, sal hy volgende jaar kom. Maar die Liewe Heer weet wanneer is die regte tyd."

Oupa Johnny, 89 jaar oud, se woorde. Hy weet, hy ken droogte. Hy het immers vir amper 70 jaar geboer in die Boesmanland. Hy is gebore hier. Hy is deur die droogte van die tagtigs. Toe daar vir amper 10 jaar nie 'n druppel rëen op hierdie uitgestrekte stuk aarde geval het nie.

Hy ken die gevoel van 'n swaar hart as die wolke vol beloftes opsteek en die volgende dag weer ooptrek. Hy weet wat doen dit aan jou bankrekening as die vragte voer amper weekliks afgelaai word. Hy ken van store vol lusern pak.

Iemand het eendag gesê as 'n man nie weet hoe om te bid nie, stuur hom Boesmanland toe, hier sal hy vinning leer bid.

"Julle weet nie wat is droogte nie my kind", is sy woorde anderdag aan Johnny toe ons by hom gaan kuier in Kakamas se ouetehuis. Rerige droogte is wanneer daar niks meer oor is nie. Wanneer jou ooie in die kraal moet staan en lam.

Die voerkraal is permanent vol lammers. Hulle kan nie meer van die veld af gelaai word nie. Moet tenminste vir 6 weke lank afrondkorrels gevoer word.

Die wêreld is swart, dis droog. Op party plekke beter as ander. Dieper in die Boesmanland in, Loeriesfontein se kant toe, heelwat erger.
Vir my, wat 'n gebore Karoo meisie is en nie regtig droogte ken nie, is dit swaar. Ek is nie gewoond hieraan nie.

My man het grootgeword hiermee. Dis droë wêreld hierdie. Ons kan nie kies om in die woestyn te bly en dan kla as dit nie permanent groen is nie.
Ek vra anderdag vir hom of hy bekommerd is. Hy antwoord nee, glad nie, die Here het nog altyd voorsien. Hy sal ons nooit alleen los nie. En 'n negatiewe mens maak verkeerde besluite, sê hy. My keel raak dik, die trane vlak. Hy is 27, bitter jonk. En so positief. Hy het al baie seer in sy lewe gehad. Hy mis net sy pa nou ekstra baie. Hy het soms raad nodig. Veral van sy pa, wat self hier geboer het. Wat hierdie wêreld soos die palm van sy hand geken het.

Ek voel skuldig. Ek is die een wat veronderstel is om hom moed in te praat, nie andersom nie.

Ek ry nou die dag saam veld toe. In een van die kampe op Noute is meeste van die Dorper ooie se lammers tweelinge, van hulle selfs drielinge. "Jy is seker bitter opgewonder hieroor?" vra ek. "Ja, dis waarnatoe ek gewerk het met hierdie ooie se teling. Dit moet net asseblief nou rëen, hulle het ekstra kos nodig." Antwoord hy terwyl hulle lek en sout in die voerbakke meng.
"Maar tenminste is hier lammers om te voer, ons kan dankbaar wees. Pa het altyd gesê jy kan eerder 'n maer lam voer as wat jy geen lam hèt om te voer nie." Sê hy. Baie waar. My skoonpa was 'n wyse man.

Dankie Here vir 'n positiewe man, wat 'n goeie boer is, wat respek vir die natuur en vir U het. En dankie dat ons as U kinders weet waar ons hulp vandaan kom. U het nog altyd voorsien, U sal ook hierdie keer.