Reëndans in die Boesmanland

Ons reel al vir weke aan ons Soutrivier Boerevereniging se dans en steak ete op 1 Desember. Dis ‘n groot storie die. Ons haal alles uit, ons gaan groot! En ons kry baie aftrek, almal wil kom saam kuier in plaasstyl. Ons DJ moet 120km grondpad ry, maar dit kry haar nie onder nie. Dalene is immers LIEF vir kuier, en vir die Boesmanlanders.

Tannie Alba bel laasweek en se sy dink ons gaan die reëndans kan doen. Die weervoorspelling wys GROOT reen vir 1 Desember. Sjoe, dink ek, sal dit nou nie alles perfek maak nie. Dit gons oor die 2 rigtings radios die week, hier is reën oppad se die manne.  Dis warm, die grond is dor en uitgedroog. Die veld is op. Die voergee baie. Die gemoedere nie aldag positief nie.

Vrydag kom klomp van ons Boerevereniging se lede bymekaar op Loogkolk, waar die dans gehou is, om die stoor skoon te maak en alles reg te kry vir die groot aand Saterdag. Dis drukkend warm, die wolkies pak saam. Ons werk met ywer, daar is baie beloftes in die lug. In boeretaal is die wind van die regte rigting af, die wolke lyk goed.

Saterdag oggend vroeg slaan die miswolke op uit die Ooste, Johnny spot (met ‘n mismoedige stemtoon) dat hy nog vir hom ‘n plaas in die “ooste” wil koop, want dit reën altyd in die ooste kant. Ek kan sien my man is nie meer so positief soos wat hy probeer voorgee nie. Here, bid ek vroegoggend, asseblief U weet hoe nodig ons hierdie water het. Hier is duisende honger ooie in die geweste. Asseblief wees ons genadig.

Terwyl ek besig is om nog die laaste “Trifle” vir die aand te maak, en wag vir ons Kakamas vriende wat oorslaap die aand, sien ek deur my kombuisvenster die weer is dik en blou in die Westekant. Die wind begin ook mooi opsteek. Asseblief Here, bid ek weer, asseblief.

WP & Danel arriveer. “Ons het vir julle reën saamgebring uit Kakamas, se WP opgewonde, dit gaan reen ou Jhonna, dit gaan reen!” Ek se vir Jesus stilletjies dankie vir sulke positiewe vriende. Ons begin klaarmaak vir die dans. Die weer begin dreun, ek skree in die gang af of ek maar my haardroër kan gebruik as die donderweer so klink?! Almal is opgewonde, meer oor die belofte van reën as die partytjie. My woorde was skaars koud toe die eerste druppels op die sinkdak begin val. Al harder. Ek staan by my spieeltafel in die kamer. Here, U is getrou. U voorsien ALTYD vir ons. Dankie dankie dankie.

Johnny skree dat ons moet ry, dit reen al harder. Ons ry 2 ure en 45 minute Loogkolk toe. (40 km). Ek ry saam met swaer Manie vir “company”. Hierdie opgewondenheid moet immers met mekaar gedeel word! Johnny, WP en Danel in ons bakkie vooruit. Die water loop en ons harte juig. Ek stop kort kort vir swaerie, ek wil fotos neem! Dis nie aldag dat ons hierdie tipe ding sien nie!

Op Loogkolk aangekom hoor ons daar is baie mense wat nie kans sien vir die pad nie, hulle het halfpad omgedraai. Ek verstaan, ons het immers ook maar gly-gly gekom. Ons kan maar net 40 mense vanaand ook wees, dit reën, en dis al wat saakmaak! Half 9 kom daar nogsteeds mense aan. Bakkies vol modder. Hulle laat hulle nie onder kry deur die reen nie. Dis immers vreugdevol om in die water te ry, al vat dit 2 ure langer as gewoonlik!

Oom Stollie doen vir ons die tafelgebed en se vooraf hy wil net eers vir ons Hemelse Vader dank vir hierdie groot genade van waters wat oor die pad stroom. Die boere se harte is vol. My man is gelukkig, en ek is gelukkig. Want ek weet sy hart voel ligter.

Die manne se geselsies gaan nie oor die voerprys en maer ooie nie. “Ek het al 34 mm gemeet toe ons weg is by die huis, se een.” “Ja nee wragtie, ‘n opvolgreentjie sal nou goed wees kom daar van ‘n ander kant af”. Die storie word vertel van die oom wat na ‘n goeie reënbui, toe die sonnetjie sy kop uitsteek, vir die tannie gesê het: “Sien jy ou vrou, daar kom die volgende droogte al weer.!”

Ons partytjie tot ounag. En ons dans dat die poeierwolke staan op die stoor se sementvloer. Die broodtafel kreun onder die boerbrood met kaings en skaapvet. Vyekonfyt en perskekonfyt loop oop op Tannie Alba se platbrode. Die steaks word met vreugde gebraai deur ons manne. Want die luggie is koel en die waters staan. Tannie Suna se broodslaai is ekstra lekker. Almal skep sommer ‘n tweede happie “Trifle”.

Toe tannie Alba die bedankings doen, blêr daar ‘n ooi in die kraaltjie langs die stoor. Die sterretjies flikker en die maan is helder. Die grond ruik vars na die mildelike reenbui. Watter tipe lewe het ons in hierdie wêreld vra mense dikwels? Dis dan so WARM en plat en droog!

 Watter lewe het ons? ‘n VOL en ryk lewe. Een vol genade en dankbaarheid. Waar ons opkyk na ons Hemelse Vader en elke dag weet dat SY genade vir ons genoeg is.