My Karoo kuier

“Die lewensreis gee ons herinneringe om te koester.”

 Die woorde op die hartjie wat teen die muur hang in die spaarkamer waar ek slaap by my sussie hul se huis.

Ons ry vir die naweek Middelburg toe vir pappa se verjaarsdag. Al ons kinders weer vir ‘n slag bymekaar. Ons kuier die naweek in die Bergkwagga park. My ouers waardeer dit so baie, ons hele gesin bymekaar, altesaam 10 met kinders en al. Ons het ook die vooreg om vir ouma Driekie, wat as die Here haar spaar Januarie 90 jaar oud word, vir die naweek saam met ons daar te hê. Ons kuier en lag, Saterdag maak my boetie Arnold vir ons die lekkerste skenkelpot. Ons bly in die mooiste huisies. Die kinders voer oorskiet brood vir die voëltjies wat op die klipstoep kom kos bedel. Hulle soek kort kort ‘n “maatjie” wat saam met hulle die klipkoppie voor die huis kan uitklim, dit het gewissel tussen oupa en oom Johnny!

Hoe nader dit aan die einde van die naweek kom, hoe meer besef ek dat ek nie genoeg tyd saam met my familie het nie. Ek vra vir Johnny baie mooi of ek asseblief bietjie kan agterbly as hy Sondag teruggaan huistoe. Sonder om te huiwer sê hy dis reg, hy weet ek het die tyd broodnodig. Ek belowe dat dit net vir ‘n week sal wees, my pa sal my halfpad terugvat Vrydag. Tot by Marydale.

Ek besluit toe dus om bietjie agter te bly en te kuier by my ousus en haar man. ‘n Karoo kuier. My hartsplek. My grootwordplek. .

Toe Johnny Sondag oggend 10 uur begin pak om te ry het ek gemengde gevoelens, hartseer om my sielsgenoot alleen te laat huistoe gaan, maar ook baie opgewonde oor die tydjie wat ek gegun word om saam my familie te kuier.

Ons ry ook so rukkie later terug Middelburg toe. By Anneen hul se huis gekom is my heimwee gou iets van die verlede. Ons pak af en uit. En ons drink ‘n lekker koffietjie op die agterstoep. Swaer Chris se spesialiteit.

Maandag “shop” ons in Middelburg se winkels, ons pas klere aan en oe en aa oor Pep Stores se mooi skoene. Ons eet middagete by my ma hulle.

Dinsdag is Naomi se 3de verjaarsdag partytjie. Madagascar. Ek leer wie is Gloria die seekoei, en Mati die sebra. Ek sien dinge uit die oë van ‘n kind. Haar tannie se hart se punt. Sy is so spesiaal. En so opgewonde oor al haar persente. Ek gee vir haar ‘n porselein tee stelletjie. En ek weet eendag as sy groot is, sal sy besef dat dit bitter kosbaar is. Ons blaas “bubbles”, ons speel en eet koek.

                                                              "Die verjaarsdag koek!"

                                                                                  "Naomi"

Dinsdag aand toe almal stokflou moeg is, kyk ek en Anneen tot ounag Mc’leods Daugters.

Woensdag gaan drink ons koffie en eet middagete by “Picadilli’s”, die mooiste plekkie met ‘n lekker gevoel. Geskenkies, polkadots, die lekkerste koffie en hoender “wraps”. Naomi bestel sommer vir haarself. “Tjippies en ‘n pienk melkie asseblief!”.

Ek besef die week gaan te vinnig verby. Ek maak haar tuin nat, dis so lekker om net die krane oop te draai en al die sprayers gaan gelyk aan. Ek bewonder haar mooi tuin. Ek wens ek kon ook so tuin hê. Sy gee vir my ‘n Hen-en-kuiken plantjie wat in ‘n groen Lyle’s stroopblik geplant is met ‘n bruinpapier sakkie om. Dis so mooi en spesiaal, sy is een van die kunstigste mense wat ek ken. Ek besluit daar en dan, kom wat wil, hierdie plantjie sal ek aan die lewe hou. Met varswater. Dis iets van haar.

Ons laat doen ons voete, ‘n lekker sussie bederf. Sy het vir Naomi belowe dat sy haar sal kom haal by ouma net voor ons klaar is, dan kan haar toonnaels ook gedoen word. Ursula verf dit mooi roomys pienk met ‘n skoenlapper op elke groottoontjie.

Donderdag aand braai swaer Chris vir oulaas vir ons ‘n steakie. Ons maak mengelslaai en gebakte aartappels. En ons kuier tot ounag. Ek weet dis ons laaste aand, ek wil dit so lank as moontlik uitrek.

Hierdie week het ek weereens besef hoe groot vooreg dit is om ‘n sussie te hê. Sy’s my ousus, maar ook my hartsvriendin. Ons het hartsdinge gedeel, ons kan saam lag en huil. Daar is niemand wat kan lag soos my sussie nie. Uit haar maag. Dat die trane loop. Ek kon my diepste bekommernisse met haar deel. Ek kon vir haar vertel dat ek soms, net soms, bitter alleen is op die plaas. En dat ek haar op sulke dae erg baie mis. Sy verstaan. Ons het immers saam grootgeword. Sy was die een wat my leer grimeer het. Sy het kleintyd vir my geduldig stories voorgelees toe ek nog nie kon lees nie. Ons het dieselfde liefde vir mooigoed. Hierdie sussie van my het ‘n baie spesiale plek in my hart.

Vrydag middag maak sy vir oulaas vir ons lekker boerekos. Met Roly Poly en roomys vir poeding. Sy gee vir my ‘n bottel van die lekkerste slaaisous wat van Graaff-Reinet af kom. Ek het dit so geniet die week.

My hart is seer toe ek moet groet. Naomi sê ek moenie huil nie, Oom Johnny sal my maatjie wees. Die trane sit maar vlak, maar Anneen sê ek moenie hartseer wees nie, as Jesus ons spaar sien ons mekaar oor 5 weke weer by die see. Ons “last touch” vir oulaas.

Ek besef hoe waar is die woorde op die hartjie, dat ons lewensreis beslis goeie herinnerige gee, wat ons altyd kan koester. Hierdie Karoo kuiertjie van my was een. Ek sal dit vir altyd koester. En ek dank Jesus vir ‘n ousus.