Dis daai klein jakkalsies...

Almal kry soms hierdie klein duwweltjie in die pad. En ALMAL raak soms kwaad vir hierdie goed, maak nie saak of jy die rustigheid van self is en dalk ‘n oer agterkleinkind van Moeder Teresa is nie. Dis menslik om nou en dan in die lewe jou cool te verloor. Dis egter belangrik om dit so waardig as wat moontlik is te doen.

Onlangs moes ek, nie uit vrye wil nie, myself martel deur die MUNISIPALITEIT te skakel. Goed. Nadat daar vir die 3de keer nie antwoord is nie, maak jy doodseker in die Geel Bladsye dat die nommer wel korrek is. Dit is. Bel weer. “HALLO!”, skree ‘n chappie kouende persoon in my oor.

 Middag, sê ek, verstom, maar vriendelik.  Onthou, ek is die verleë een. Kan ek asseblief met (kom ons noem haar maar vir die oomblik eers net Elsie.) praat. “WIE??” skree sy weer, ek wil my vererg en haar daarop attent maak dat ek regtig nie doof is nie. Elsie asseblief. “Jammer, hier werk nie so iemand nie.” Maar my, sê ek, ek het dan nou NET met haar gepraat. “Nee, jammer, hier werk nie so iemand nie.” Ek wou nog iets sê toe hoor ek die piep in my oor wanneer iemand die telefoon summier in jou oor neergesit het.

My hand begin liggies bewe, en skielik gaan daar vir my ‘n nuwe wêreld oop oor alkohol misbruik. Ek’s seker daarvan, daardie arme mense het seker maar genoeg gehad van dit waarmee ek nou besig is. Ek bel weer, en vra met ‘n rustige stemtoon of ek asb met Elsie kan praat, tensy sy binne die laaste halfuur oorlede is, moet sy seker nog daar werk? Die kort en lank is, ek het gelukkig by Elsie uitgekom. Ten einde laaste. En ek was nie een keer ongeskik nie, inelkgeval nie hardop nie. Mens kan dink wat jy wil.

As jy slegs 5 minute nadat jy jou hoendertjie vir vanaand se braai gekoop het, kan huistoe ry en dit in die yskas pak, dan gaan hierdie nou vir jou belaglik klink.

As jy nou na 4 jaar se probeer nog nie vir die mense wat die sakke by die betaalpunt pak kan laat verstaan dat die KOUE goed asseblief in die COLEMAN moet kom nie, dan bereik jy ‘n punt waar jy ook ‘n sekere mate van die beskaafdheids grens oorsteek. En as jy nou al ‘n paar keer by die huis aangekom het, met ‘n blaarslaai wat so verlep is dat die hoenders dit nie eers wil vreet nie, ‘n brood wat nie die aanslae van ‘n spaarwiel en ‘n dieselkan oorleef het nie en soos die Toyota se gat lyk nadat dit in die ongeluk was, en ‘n sakkie tamaties wat in sap vorm verander het tussen die blikkies tuna, dan vererg jy jou. Dit het laasweek met my gebeur. Ek het vir die hoeveelste keer die “pakker” gevra om die koue goed en brood eenkant te sit, ek sal dit sommer self in die Coleman tussen die ys inpak. Sal hy nie waaragtig weet ‘n blok kaas en ‘n sakkie tamaties, in ‘n gewone sak, tussen die aartappels en uie inpak nie. Ek het hom EFFENS geirriteerd, dog beskaafd, so vriendelik soos wat ek op daardie stadium my stemtoon kon laat klink, gevra of hy gedink het ‘n stuk KAAS sal in bietjie langer as ‘n uur in amper 50 grade VARS IN MY YSKAS BELAND?? Nee, dit sal nie. Dit sal in ‘n tuisgemaakte (songedroogde) stuk BLOUKAAS verander. Hy het my met sulke glaserige oë aangestaar, seker gedink ek is besig om dit te lose in die hitte. Ek het toe vriendelik geglimlag, my handsak opgetel, my stuk kaas gevat en dit ferm in die Coleman gedruk.

Anderdag op ‘n klein dorpie, ook in die Noord Kaap, het ons laat die middag daar deurgery. Johnny het besluit om gou by die Kooperasie te stop en sommer ‘n paar sakke lek te laai. “Nee meneer, ons is ongelukkig uit voorraad, maar wat van hierdie lek, en hy noem die naam, dis amper dieselfde. Eintlik baie beter.” Ja sê Johnny, laai maar vir my so 10 sakke. Eintlik wil hy net vrag op die bakkie hê vir die grondpad. En nou sal jy my dalk nie glo nie, want ek het ook amper tot ons op die plaas gekom het gelag, eintlik die meeste vir Johnny se gesig toe hy die volgende hoor: ”Nee meneer, jammer, maar dis ook uit voorraad.” Ordentlik genoeg, het hy nie ‘n woord gesê nie, terug in die bakkie geklim en gesê: “Nou hoekom de d?@#$% vertel hy my van die wonderlike lek as hulle nou DIT ook nie in voorraad het nie.”

Dis maar net ‘n paar, maar soms gebeur daar dinge in jou elke dag lewe, wat nie eintlik so erg is nie, maar wat jou mond laat oophang en dink, you MUST be joking.

Neus in die lug. . .

Ek struggle al vir ‘n geruime tydjie met die ding. Wat is dit aan party mense wat maak dat hulle net eenvoudig altyd met ‘n air rondom hulle rondloop. Kyk, ek wil nou glad nie vandag op tone trap nie, maar wragtig, dis darem maar irriterend.

En toe ek vanoggend hierdie raaklees, kry ek baie van my antwoorde, en besluit om dit met jou te deel.

Die skrywer is onbekend.

“Rede hoekom ek nie ryk mense wil besoek nie:

Vraag: “Wat wil jy drink…vrugtesap, koeldrank, tee, milo, hot chocolate, of koffie?”

Antwoord: “Tee asseblief”

 Ceylon tee, kruie tee, rooibos tee, heuningbos tee, ystee of groen tee? Ceylon tee asseblief. Wit of swart? Wit asseblief. Melk, cremora of kondensmelk. Melk asseblief.  Bokmelk, kameelmelk of beesmelk.  Uhm, ek dink ek sal dit eerder swart neem dankie.  Verkies jy dit met versoeter, suiker of heuning? Met suiker asseblief. Beetsuiker of rietsuiker? Rietsuiker asseblief. Wit, bruin of geel suiker? Vergeet maar net van die tee, ek sal sommer ‘n glas water neem dankie. Mineraal of stil water? Mineraal asb. Gegeur of ongegeur? F*&^, los dit net… ek vrek liewer van die dors.

 Ek het heel onlangs, met ‘n persoon te doen gehad, of erger nog, ‘n paar uur in die einste se geselskap deurgebring, wat die HELE liewe aand nie vir ‘n sekonde kon ophou praat oor haar ryk seun, haar man se vliegtuig, haar dogter se status in (ek kan nie meer onthou watse werk of hogere pos nie), haar grênd huis, die brand van haar potte in die kombuis en, wag vir die een, haar SKOTTELGOEDWASSER. Julle, toe sy oor haar skottelgoedwasser begin brag toe sukkel ek om my goeie maniere wat my dierbare ouers my geleer het, te gebruik. Kom nou rerig?

My ordentlike man, aan die anderkant, sal selde, indien ooit, iemand in die gesig vat deur geiiriteerd te begin lyk. Hy sal oe en aa net om ordentlik te wees, sonder om eintlik ‘n woord te luister. Die aand toe ons huis toe ry, se hy: “Liewe hemel, ek het nog NOOIT in my lewe so iemand ontmoet nie.” Net dit. EK, aan die anderkant, het amper ontplof van irritasie.

Ongelukkig, is dit deesdae deel van ons almal se elke dag lewe. Mense wat so hard probeer om ‘n beter kar as sy bure te ry, in ‘n groter huis te bly, duurder klere en juwele te dra, ‘n groter sonbril en rooier naels. En ongelukkig OOK, meeste van die tyd net te kry by vrouens, wat, hou jou asem in, brag met manlief of nog erger, pappa se geldjies. Dis moeilik, ek is self ‘n vrou, maar dis amper soos die ding dat sekere vroue bestuurders ongelukkig ALLE vrouens se naam gat maak as dit kom by die 4 x 4 parkeer voor Checkers.

Sekere mense, kan mos ook nie een enkele storie vertel sonder om die prys te noem nie. Sjoe, maar dis darem mooi glase hierdie, sal jy byvoorbeeld sê. Nou, gewoonlik verwag mens dan net, dankie. NET dit, mevrou, jy HOEF NIE uit te brei nie. Dankiieeeeeee, (met DAAI stemtoon), ek het dit bestel van (ek kan nie die plek se naam uitspreek nie.) en dit het R70 ‘n glas gekos. Ek het my doodgesukkel om dit hier te kry. O ja, en die posgeld was ook amper R400. Goeie *(*&^, , van wat is dit gemaak. Dalk moet jy dit in jou handsak druk. Grappie. Nou kyk julle, ek besit nie kristalglase nie, en om eerlik te wees, Mr Price Home se glase is piekfyn met my. Alle glase breek inelkgeval ewe maklik. Dis net ‘n voorbeeld, maar o wee, hoekom moet daar altyd ‘n naam aan alles gekoppel word. En ek bedoel, alles.

Eetgerei, kookgerei, steakmesse, plastiek, beddegoed, matrassa, banke, skilderye, voedselverwerker. En asseblief, moet my nie verkeerd verstaan nie, ek is ook lief vir my Tupper en Kenwood. Ek hou ook van ‘n goeie steakmes, en o die luukse van LEKKER beddegoed. Maar jy hoef dit nie alewig vir almal te VERTEL NIE. Om te brag is amper erger as om te steel. En al wat meer irriterend is as iemand wat se hele gesprek uit brag bestaan, is iemand wat nie kan spel nie. Of iemand, wat jy WEET ook maar net doodgewone mense soos ons almal is, wat dit laat klink of hulle huisvriende met Bill Gates is.

Toe ek in Kakamas gekom het, kon ek nie verstaan hoekom groet Johnny almal nie, toe besef ek, hier groet jy ALMAL, al is dit ‘n vakansieganger uit Hong Kong. Behalwe as jy dink jy is te belangrik, of jou man het genoeg geld. Dan kyk jy met jou sonbril wat die helfte van jou gesig toemaak, en rooi lippe wat vir Marilyn Monroe sal laat skaamkry, doodeenvoudig, anderpad.

So, mevrou, of meneer. As jy weer in jou nuwe SUV of wat ook al verby iemand ry, plak ‘n smile op jou gesig en lig jou hand, hy sal nie afval nie. En moet NOOIT ooit maak of jy nie iemand ken nie, dit SAL jou inhaal. Glo my.

Of jy nou kruidenierware by Woolies Food of sommer net gewone OK Foods koop, met ‘n Toyota of ‘n Audi ry, jou lakens by Mr Price of Harriets koop, Frisco of Arabiese koffie drink. En of jy nou ‘n overdraft het wat jou snags in koue sweet laat uitslaan, na ‘n nagmerrie oor die bankbestuurder of ‘n FNB Private Client is. Dit maak nie regtig saak nie, solank jou hart reg is, is ons almal maar eintlik dieselfde.