Die krisis van sentiment

Wat is dit met ons dat ons so sukkel om WEG te gooi. Jy wil mos altyd ‘n ding bêre net vir INGEVAL jy dit dalk weer kan nodig kry.

In my plaaskombuis bo die stoof is 2 rakkies met “hakke”, gemaak van teelepels en vurke. Dis die plek vir alle opgaargoedjies soos ‘n klippie, ‘n geroeste blikbeker, ‘n ou langtand geroeste papvurk en nog vele goedjies wat elk ‘n unieke storie vertel. Daar is onder andere ‘n klein emmertjie, waarin jy min of meer enige iets sal vind. Die nuutste, wat Johnny gister met vreeslike fanfare vir my gebring het, is ‘n ystervarktand. Jip, rerig. ‘n TAND. So lange. Hy is darem skoongemaak.

Ek het egter perke wat sentiment aanbetref.  Ek sorteer gereeld uit en ek floreer in orde. Ek hou nie van ‘n deurmekaar kas nie, ook nie van ‘n oorvol deurmekaar huis nie. Ek kry nie gefokus nie. Natuurlik is daar sekere goed wat mens bêre, of jy nou hou van opgaar of nie. Maar daar moet ‘n balans wees!

My liefste boer man is ‘n sentimentele siel. MAL daaroor om alles te bêre, nog maller oor opgaar. Mal genoeg daaroor om selfs sy ou veldskoene te bêre, want, mens weet mos nooit wanneer jy dalk so klein stukkie leer kan nodig kry nie. Ek het gou daai streep getrek in ons huis, dis reg as jy alles om jou wil bêre, maar beslis nie in ons huis nie. In jou stoor, workshop, solder, watookal, maar NIE in ons huis nie.

Hy kan eenvoudig NIKS weggooi nie. NIKS. Ek belowe jou, as iemand nie vinnig genoeg ‘n leë kondensmelk blikkie in die asdrom gooi nie, dan sal hy dit vat. Want mens kan nooit genoeg leë houers in die stoor hê soos vir byvoorbeeld om net vinnig een kwas in skoon te maak nie. Die probleem is egter, hy vat dit nie dadelik nie. Hy sit dit eers bo op die yskas neer. Hy sal dit LATER stoor toe vat. Ek weet nie van ander huishoudings nie, maar as ek nie keer nie, lyk dit gou-gou soos ‘n oorlogsterrein bo-op ons yskas. Dan vererg ek my gewoonlik een oggend vir alles wat op die yskas staan, en verskuif dit dan na die asdrom toe.

Een van ons eerste “verskille” as pasgetroudes ‘n paar jaar gelede, is toe ek dit GEWAAG het om ‘n toe onlangse veilings boekie weg te gooi. (Net vinnig ter verduideliking vir die wat dalk nie weet nie, mens kry op ‘n ramveiling so boekie/katalogus waarin alle ramme se syfers en belangrike inligting is, dan skryf jy die pryse langsaan soos hulle verkoop). Ek het nie geweet dis so belangrik nie. Vir Johnny is dit, hy was regtig baie ontstig. Ek het terwille van vrede in ons van Wyk huis toe ‘n houer gekry, waarin ek alles wat volgens my gemors is, vir hom bêre. Ek het ook geleer om NIKS van hom weg te gooi voor ek nie gevra het nie. Nodeloos om te sê, ek kry selde die groen lig.

Daar is baie sulke goed, maar kom kuier vir ons, dan vat ek jou na Johnny se werk stoor toe, daar is ‘n solder bo-op. Jou mond sal oophang oor alles. O, en net so vir die rekord, dis nou behalwe die goed wat in Barsvley se ou huis staan. 3 kamers vol. Ou meubels, bokse vol boeke, bokse vol speelgoed uit ons altwee se kinderdae. Noem maar op, dis daar. Dit bekommer my dat as ons op 28 al so baie opgegaar het, HOE gaan dit lyk die dag as ons 80 is….?

Maar die eintlike oorsprong van hierdie storie is, my ousus en haar gesin trek. Namibië toe. Plaas toe. Hulle is besig met die 2de groot trek. Want sien, sy is OOK ‘n baie, BAIE sentimentele siel. Sy bel nou een oggend. Sy is besig om haar werkskamer op te pak. Sy sukkel, want, sê sy, hier is nou nog so 7 van hulle trouprogramme (wat dateer uit 11 Desember 2004). En dit kan sy mos nou nie weggooi nie. Nee sê ek, hou een en gooi die res weg. Nee sê sy, sy het mos reeds een van alles gehou van hul troudag, en dit geraam. Maar wat nou van hierdie. Mens kan dit mos nie net WEGGOOI nie….Ek sê, GOOI WEG SUSTER. Jy kan wragtag nie al hierdie opgaarsels saamtrek Kudung toe nie. Dis belangrik om te noem dat ek vanoggend verneem sy het dit toe maar ingepak. Sy kon dit toe nie oor haar hart kry nie…. I rest my case.

(Ek dink ek moet gaan kuier met die uitpakkery einde April, dalk kan ek sommer namens haar uitsorteer, en wel ‘n plan maak met die 7 programme. Ek sidder om te dink hoeveel trou uitnodigings van 10 jaar gelede en koek versierings van Naomi se eerste verjaarsdag partytjie gaan skuil tussen al die bokse…!)